EN YAKIN ARKADAŞIM
Hemen karşı köşede beni seyrediyor biliyorum
Koşup yakalayamıyorum, hatta göremiyorum onu
Ama nefes alıp verir gibi sarih şekilde
içime çekebiliyorum kokusunu kardeşimin
Sokağı dönünce yine karşımda, en köşede duruyor
Nede hızlı koşuyor mübarek
gelme demem boşuna ona biliyorum
onun işi çok önemli karışamıyorum.
gel, yaklaş bana, öp alnımdan
göz göze gelirken tebessüm et
sevda sözleri fısılda kulağıma
ben seni incitmemek için seriliyorum ayaklarına
Gözlerimden gidince fer, ritmim sabitlenince
Ne zor bir an, düşünmesi bile alıyor beni benden
Sen ey arkadaşım, en yakınım
bana güzel gel, buluşalım seninle güzel yerde .
Mayıs 2014
Kendi Ölümüme Ait Bir Deneme
Bir gün öleceğim biliyorum
Bunu her an ölür gibi biliyorum
Anamın yüreğinde bir kor
Ölene dek sönmeyecek bir ateş
Kımıldanıp duracak hep
Karım bomboş bulacak dünyayı
-N'olurdu birlikte ölseydik, deyip duracak
Oysa insan yalnız ölür
Ama o olmayacak dualarla teselli arayacak
Kızlarımın gırtlaklarında bir düğüm
Bir süre kaçacaklar insanlardan
Boşluğa düşmüş gibi bir duygu içlerinde
Sonunda onlar da kabullenecekler öylesine
Ölümüme en çabuk dostlarım alışacaklar
-Yaşayıp gidiyorduk yahu
Ne vardı acele edecek!
Diyecekler
Biliyorum yaklaşıyoruz her an
Biliyorum oruçlu doğar insan
Ölümün iftar sofrasına
Erdem Beyazıt
Cebimde Ölümüm
Gülüm gülüm
Bu kentin koynuna girdiğim günden beri
Cebimde ölümüm
Avuç avuç dağıtırım insanlara
Bir türlü tükenmez ölümüm.
Üzümleri aydınlatırım masal çarşılarını
Yatağına sığmayan ırmakları
Mağara içine gizlenmiş aşkları
Yerler mühürlenince akşamları
Kanlı sulara gömülürüm.
Gülüm gülüm
Benim ölümüm
Çocukların kulaklarına küpedir
Vitrin denizlerine zincirlenmiş çocukların.
Alaadin Özdenören
ÖLÜMÜ ÖLDÜRENLER
Çağları aşmışız biz
İklimler geçmişiz biz
Aynı yöne adanıp
Ölüme koşmuşuz biz
Korkuları dürenler
Ölümü öldürenler
Rabbinin huzuruna
Peygamberle gelenler
Secdelere kapanıp
Miraca yükselmişiz
Biz Allah'a söz verip
Sözde sebat etmişiz
Hendekleri kazan biz
Bedirleri aşan biz
Hindikuş'ta toprağa
Ak alınla düşen biz
Ölüm ne yandan gelsin
Şimdi neylesin ölüm
Şehadet ikliminde
Çaresiz kaldı ölüm
Korkuları dürenler
Ölümü öldürenler
Rabbinin huzuruna
Peygamberle gelenler
AHMET MERCAN
ÖLÜM
Gel anla ve yaşa doğrusal hüznü
Acılar güvence ölümsüzlüğe
Senden her kaçtıkça sana yaklaştım
Göç nasibim özlem kanımdır benim
Bu tenha dünyanın ürküntüsünü
Ekledim gövdeme bir parça gibi
Bir sözdür susuşun bir ince fikir
Bin yorum getirir aklıma birden
Gövdemi kurşunlar sererse yere
Kırgın bakışların değdi bilirim
Ve ölüm konuğum olduğu zaman
Duyduğun vicdanın ayak sesidir.
Mehmet Akif İnan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder