MÜRSEL SÖNMEZ

GÜVERCİN AĞACI



güvercin ağacına yağmur yağıyor
dağınık saçlarıyla poyraz eşliğinde
ama ne poyraz

başlarını geri çekmiş güvercinler
dingin bir ikindi gibiler
ama ne ikindi

güvercin ağacında umutkuşu yuvaları
yapraklar örtüyor akşamı üzerlerine
ama ne akşam

kökleriyle susup dallarıyla konuşuyor
gülüyor bahar boyu
ama ne bahar

geçen zamana kırılıp yaprak döküyor
geceye boyuyor gövdesini
ama ne gece

kubbelerle söyleşen o değil sanki
dil döküyor toprağa
ama ne toprak

güvercin ağacına bakıyor kızlar
altında duran iki aşığa
ama ne kızlar

güvercin ağacının altından geçiyor ırmaklar
o deniz senin bu deniz benim bulana kadar
ama ne ırmaklar

kubbelere asılı yıldızlar Eyüp’te
güvercin ağacını gösteriyorlar doğmamış çocuklara
ama ne çocuklar

ikicik aşık yaslanmış duruyorlar
ağaç diyor ki ha gayret çocuklar
ama ne çocuklar