ŞİİR ÜZERİNE

          Şiir yazamasam da okumayı güzel bir meziyet addederim. Kur'an ve Hadis'den sonra zihni en çok açan faaliyet şiir okuyup ezberlemektir sanırım. Seviyorum şiiri. Hakikati söyleyen şiiri.  Ne güze Müstesna şiirler, müstesna şairler .

YASAKLANMIŞ ŞİİRLER

Dostlarım
Başkaldırmıyorsa, neye yarar şiir?     
Azgınları ve azgınlıkları yıkmıyorsa, neye yarar şiir?  
Zamanı ve mekânı
Sarsmıyorsa, neye yarar şiir?
Satrapların başındaki tacı
Yere çalmıyorsa, neye yarar şiir? 

Nizar Kabbani

UYAN EY GÖZLERİM

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Azrail’in kastı canadır, inan.

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Seherde uyanırlar cümle kuşlar

Dill-u dillerince tesbihe başlar

Tevhid eyler dağlar taşlar ağaçlar

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Semâvâtın kapuların açarlar.

Mü’minlere rahmet suyun saçarlar…

Seherde kalkana hülle biçerler.

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Bu dünya fanidir sakın aldanma.

Mağrur olup tac-u tahta dayanma.

Yedi iklim benim deyu güvenme.

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Benim, Murad kulun, suçumu affet.

Suçum bağışlayub günahım ref’ et.

Rasûl’ün sancağı dibinde haşret.

Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Uyan uykusu çok gözlerim uyan

Sultan III.Mutad

"  Sabah namazını kaçıran bir sultanın, nedamet dolu hislerle dilinden dökülen mısralarıdır bu şiir"

SULTAN

Seçkin bir kimse değilim
ismimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim 


Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme

Hayat bir boş rüyaymış
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri

Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde kimliğim
Bağışlanmamı dilerim 
Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme 

Hayat boş geçti

Geri kalan korkulu

Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında biliyorum
Bağışlanmamı diliyorum

Ahmet Cahit ZARİFOĞLU (ACZ)

HIZIRLA KIRK SAAT'TEN

Ey yeşil sarıklı ulu hocalar bunu bana öğretmediniz

Bu kesik dansa karşı bana bir şey öğretmediniz

Kadının üstün olduğu ama mutlu olmadığı

Günlere geldim bunu bana öğretmediniz

Hükümdarın hükümdarlığı için halka yalvardığı

Ama yine de eşsiz zulümler işlediği vakitlere erdim

Bunu bana söylemediniz

İnsanlar havada uçtu ama yerde öldüler

Bunu bana öğretmediniz

Kardeşim İbrahim bana mermer putları

Nasıl devireceğimi öğretmişti

Ben de gün geçmez ki birini patlatmayayım

Ama siz kağıttakileri ve kelimelerdekini ve sözlerdekini

nasıl sileceğimi öğretmediniz

Bir kentten daha geçtim

Buğdayları yakıyorlardı

Yedikleri pirinçti

Birbirlerine açılan borular gibi üfürüyorlardı

Sonra birbirlerinden borular gibi çıkıyorlardı

Pirinçler gibi çoğalıyorlardı

Atlarını yalnız atlarını cana yakın buldum

Öpüp çıkıp gittim yelelerini

Sezai KARAKOÇ

İBRAHİM

ibrâhîm

içimdeki putları devir

elindeki baltayla

kırılan putların yerine

yenilerini koyan kim

güneş buzdan evimi yıktı

koca buzlar düştü

putların boyunları kırıldı

ibrâhîm

güneşi evime sokan kim

asma bahçelerinde dolaşan güzelleri

buhtunnasır put yaptı

ben ki zamansız bahçeleri kucakladım

güzeller bende kaldı

ibrâhîm

gönlümü put sanıp da kıran kim

Asaf Halet ÇELEBİ




MONNA ROSA

...
Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Rosa seni görmemeliyim.Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Rosa ben bir deliyim.
Açma pencereni perdeleri çek.

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
Bende çıkar güneş aydınlığına.Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
Seni hatırlatır her zaman bana.Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.

Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.Zambaklar en ıssız yerlerde açar.

Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi.Ellerinden belli olur bir kadın,
Denizin dibinde geziyor gibi.Ellerin, ellerin ve parmakların.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat onikidir söndü lambalarUyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
...

Sezai KARAKOÇ

BEN HEP SENİ DÜŞÜNÜRÜM

Aşktan yana söz duyunca
Ben hep seni düşünürüm
Uçsuz hayaller boyunca
Ben hep seni düşünürüm

Yıldızlar kayar yüceden
Renkler sıyrılır geceden
Yüreğim sızlar inceden
Ben hep seni düşünürüm

Aklın ucu değer hiçe
Yol ararım içten içe
Kâinat uyur sessizce
Ben hep seni düşünürüm

Korkunun bittiği yerde
Haz duyarım ince ince
Bir mezar görsem bir yerde
Ben hep seni düşünürüm

Zaman hep sonsuza akar
Meyve dökülür dal kalkar
Çiçeklere bakar bakar
Ben hep seni düşünürüm

Rüzgâr eser ilden ile
Sağlıkta bitmez bu çile
Vardan öte yokta bile
Ben hep seni düşünürüm

Abdurrahim KARAKOÇ

Dinlemek için

https://www.youtube.com/watch?v=jkhFHjFf-Jg

OY BU SEVDAYI

Bir beyaz rahmettir, bir yeşil murat;
Görmeyen ne bilir oy bu sevdayı;
Tüter buram buram, yücelir kat kat;
Artırır gün, hafta, ay bu sevdayı

Değişir bu mevsim, bu poyraz keser;
Yurdumda davamın rüzgârı eser
Gün gelir anlayıp, bağrına basar
Şehir bu sevdayı, köy bu sevdayı

Yeminim var oğlum, kızım üstüne;
Yazdım nakış nakış özüm üstüne;
Çilesi, belası gözüm üstüne;
Derdimin dermanı say bu sevdayı

Mukaddes hareket, mübarek mânâ;
Hak ile bu dava büyür yan yana
Alır bir kaynaktan döker ummana
Irmak bu sevdayı, çay bu sevdayı

Batılın çokluğu uzaktır bizden;
Severim, tutarım hak olan azdan;
En soylu türküden, en doğru sazdan
Dinle bu sevdayı, duy bu sevdayı

Bedenime korkak yürek yüklemem;
Tatlı diye öz canımı saklamam;
Öldüğümde çalgı, çelenk beklemem;
Al götür kabrime koy bu sevdayı

Abdurrahim Karakoç

ELLERİMDE BİR DEMET KARANFİL

Her sabah
Hayatın alışkanlıklarına karşı durarak
En yakın ve uzak mesafeleri
Birlikte tarayarakb aşlarız güne

Aşk ve ölüm iki yanımızda durur
birlikte ve iç içe yürürler hayatın yokuşlarında
Biri sonsuza kadar alıngan
Diğeri cesur

Sen meydanlarda büyümüş çocuk
caddelerde ve sokaklardaher söze açık
Bir yapraktın belki
Esen rüzgarlarca kımıldayan

Hava kararır ve gökyüzü
Bütün yükünü boşaltırken üstümüze
Unutulmuş bir zamandan
Sesler ve sözler hatırlatan ellerinle
Dikkatli ve tedirgin basıyorsun hayatın tuşlarına

Sen hangi aşkları içinde taşıdın da
Şimdi ölümünYorgun tayını gözlüyorsun

Kalabalıklardaydın sen
DudaklarındaBaşkaları için
Sana ait olmayanTebessüm provaları yaparken
Ben seniMeydanlardan kitaplara çağırdım
Antenler telefonlar zincirler tükenip biterken
Toplu sesler çıkardım içimden
Dağlarda yankılandı
Meydanlarda uğuldadı da
Sen duymadın

Sanki biz göçebeydik
O insan bu insan
Hepsinin içinden geçtik
Duymadılar

Şimdi bize sunulan yırtık resimler
Ve parçalanmış binlerce hayat
Çok alıngan bir çocuk oluyor gökyüzü
Dokunsan ağlayacak
KadınlarınBir mendilde kalıyor gözyaşlarıSokaklar Bizden daha özgür ve telaşlı
BenseHer şeye rağmen
Ve herkese aykırı
Ellerimde bir demet karanfil
Yine sana geliyorum

Mustafa ÖZÇELİK